-
1 quick
[kwɪk] 1. adj 2. adv 3. nto cut sb to the quick ( fig) — dotykać (dotknąć perf) kogoś do żywego
be quick! — szybko!, pospiesz się!
she was quick to see that … — szybko zauważyła, że…
* * *[kwik] 1. adjective1) (done, said, finished etc in a short time: a quick trip into town.) szybki2) (moving, or able to move, with speed: He's a very quick walker; I made a grab at the dog, but it was too quick for me.) prędki3) (doing something, able to do something, or done, without delay; prompt; lively: He is always quick to help; a quick answer; He's very quick at arithmetic.) szybki, bystry2. adverb(quickly: quick-frozen food.) szybko- quickly- quicken
- quickness
- quicklime
- quicksands
- quicksilver
- quick-tempered
- quick-witted
- quick-wittedly
- quick-wittedness
См. также в других словарях:
dotknąć — dk Va, dotknąćtknę, dotknąćtkniesz, dotknąćtknij, dotknąćtknął, dotknąćtknęła, dotknąćtknęli, dotknąćtknięty, dotknąćtknąwszy dotykać ndk I, dotknąćam, dotknąćasz, dotknąćają, dotknąćaj, dotknąćał, dotknąćany 1. «zbliżyć coś do kogoś, czegoś aż… … Słownik języka polskiego
żebro — n III, Ms. żebrobrze; lm D. żebrober 1. «u kręgowców: jedna z kości lub chrząstek tworzących szkielet klatki piersiowej, zwykle łukowato wygięta, połączona z kręgosłupem stawem i wiązadłami, u wyższych kręgowców łącząca się (z reguły) z mostkiem» … Słownik języka polskiego
żebro — 1. (Wszystkie) żebra można komuś policzyć, porachować «ktoś jest bardzo chudy»: (...) zwlekali żeglarze ze siebie co tam mieli: koszulę, portczęta, pasek (...) żebra im można było z daleka porachować (...). E. Zegadłowicz, Zmory. 2. posp.… … Słownik frazeologiczny
żywy — żywywi, żywywszy 1. «taki, który żyje, który jest właściwy żyjącemu organizmowi; żyjący» Żywy organizm. Istota żywa. Żywe komórki. ∆ Inwentarz żywy «zwierzęta użytkowe znajdujące się w gospodarstwie rolnym» ∆ Przyroda żywa, świat żywy «zwierzęta… … Słownik języka polskiego
poruszyć — dk VIb, poruszyćszę, poruszyćszysz, poruszyćrusz, poruszyćszył, poruszyćszony poruszać ndk I, poruszyćam, poruszyćasz, poruszyćają, poruszyćaj, poruszyćał, poruszyćany 1. «wyprowadzić z pierwotnego położenia, wprawić w ruch; ruszyć coś z miejsca» … Słownik języka polskiego
tknąć — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}tykać I {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}tknąć II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os dk IVa, tknie, tknął, tknięty, tylko w imiesł. biernym i 3 os. lp {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zranić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zranićnię, zranićni, zrań, zranićniony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zadać ranę komuś, czemuś; ranić, skaleczyć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zranić kogoś nożem, widłami. Zranić stopę… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ubóść — dk XI, ubodę, ubodziesz, ubódź, ubódł, ubodła, ubodli, ubodzony, ubódłszy «uderzyć czymś ostrym, spiczastym, np. rogami, ostrogą; ukłuć» Krowa ubodła dziecko. Ubódł konia ostrogami. przen. «dotknąć do żywego; obrazić kogoś» Bardzo go ubodła… … Słownik języka polskiego